'Een stil en gerust leven' - Bijdrage Schalk APB Eerste Kamer

Lees of bekijk hier de volledige bijdrage van SGP-senator Peter Schalk aan de algemene politieke beschouwingen in de Eerste Kamer. De inbreng staat in het teken van 'een stil en gerust leven'.

Stilte.., wat is dat toch vaak veelzeggend! Maar dat hoor je alleen als je heel goed luistert.

Stilte kan heel verschillend klinken: rustgevend, of juist verontrustend, verwachtingsvol of indrukwekkend, zoals op 4 mei om 8 uur ‘s avonds op de Dam. Ik stond er weer bij dit jaar... stilte.

Het kan ook confronterend zijn, als je een naam hoort: twin towers... Of als je een gebeurtenis memoreert: MH17... Of als je een datum noemt: 7 oktober…

Ja, gisteren was het 7 oktober. Exact een jaar geleden braken de gruwelijkheden in Israël uit, toen Hamas zich uitleefde in dood en verderf, in verkrachtingen en verwoesting. En als ik aan de gijzelaars denk, die nu al meer dan een jaar lang zitten opgesloten in de tunnels van Hamas, kan ik niet anders dan STIL worden…

Sinds die periode grijpt het antisemitisme zijn kans. Ook in Nederland. Joden durven zich nauwelijks te roeren. De keppeltjes gaan af, de scholen krijgen extra beveiliging, de haat spat ervan af. Denk bijvoorbeeld aan die vreselijke rellen rond de universiteiten dit voorjaar. Studenten en relschoppers verenigen zich en misbruiken hun democratische rechten om Israël als de enige democratische rechtstaat in het Midden-Oosten te verwerpen, de Joden dood te wensen, en een terroristische staat te verheerlijken die hen in ieder geval niet de democratische rechten zou verschaffen die ze hier misbruiken.

Trouwens, in 2018 is een motie van mijn hand aanvaard, waarin (kort gezegd) de regering is verzocht de wenselijkheid te onderzoeken om gezichtsbedekkende kleding te verbieden bij manifestaties en demonstraties.
Hoe staat het met de uitvoering van deze motie?

Terug naar dat verwerpelijke antisemitisme: laten we juist nu om onze Joodse landgenoten heen blijven staan. Steeds weer actief laten merken dat wij hen willen beschermen. Dat ze bij ons horen! De minister-president gaf daar gisteren blijk van, door zijn aanwezigheid bij de herdenking in Amsterdam. Heel belangrijk! Dank daarvoor!

Politici en leiders hebben een voorbeeldfunctie, in wat we doen en laten, en ook in wat we zeggen. Dat geldt ook voor de politieke debatten. Mensen kijken naar ons. Daarom moeten wij het goede doen. Want als wij als politici, als gekozen volksvertegenwoordigers, ons niet weten te gedragen, kunnen we dan verwachten dat de kiezers zich wel binnen de perken weten te houden?
Als wij schreeuwen, hoe kan het land dan ‘stil en gerust’ zijn?

Paulus, de bekende apostel, schrijft daarover in het Nieuwe Testament: “Ik vermaan dan voor alle dingen, dat gedaan worden smekingen, gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen, voor alle mensen; voor koningen, en allen, die in hoogheid zijn, opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen”. Een gerust en stil leven! Dat zou ik iedereen gunnen. Maar hoe komen we daar? Wat is ons kompas?

Voor mij is dat de Bijbel, als het Woord van wijsheid, met leefregels die heilzaam zijn voor alle mensen. En zelfs al geloof je niet in God, en al heb je geen boodschap aan de Bijbel, dan zijn die wijsheden toch universeel, en te vervatten in bijzondere woorden, zoals rechtvaardigheid en barmhartigheid.

Dat zijn woorden die passen bij het asieldebat: rechtvaardig voor degenen die hier alleen om economisch voordeel naartoe komen. Barmhartig voor degenen die daadwerkelijk vervolgd en bedreigd worden. Dat is niet gemakkelijk, maar toch zal er duidelijkheid moeten komen, door het versnellen van procedures, door uitgeprocedeerde asielzoekers niet de kans te geven de illegaliteit in te duiken, en door asielzoekers die zich misdragen over de grens te zetten.
En ook door wetgeving, zeker! Maar dan wel adequaat en accuraat. Adequaat, zodat de instroom daadwerkelijk wordt beteugeld. En accuraat, oftewel deugdelijk, proportioneel en staatsrechtelijk juist.

Ik zou graag het debat aangaan met de minister-president over de volgende simpele vraag: waarmee bereiken we het beste resultaat: met een noodgreep, of met een spoedwet?

De positie van de SGP is glashelder:

1. Inperking van de asielinstroom,
2. langs de koninklijke en parlementaire weg van een spoedwet,
3. en op de nog onbekende noodwet kan ik niet reflecteren, omdat ik de inhoud niet ken.

Ik zeg dit omdat de route van het staatsnoodrecht absoluut onzeker is, terwijl de fractie van de SGP juist de broodnodige inperking van migratie wil laten lukken. Op een adequate en accurate manier. Daarom mijn oproep: kabinet, ga aan de slag met een spoedwet!

Een ander universeel begrip is rentmeesterschap, het goed beheren en gebruik maken van Gods goede schepping. En nog zo’n begrip is dienstbaarheid. Daarbij denk ik uiteraard aan sectoren als onderwijs en gezondheidszorg die dienstbaar zijn aan de samenleving. Maar de problemen stapelen zich op.

• Hoe komen we aan voldoende mensen die dienstbaar willen zijn in die sectoren?

Bij dienstbaarheid denk ik ook aan de overheidstaak in de ordehandhaving en de veiligheid, door onze politie en defensie. Het gewone politiewerk heeft zwaar te lijden, door rellen rond sportevenementen, door een veelheid aan demonstraties. Onze politiemensen worden beledigd, uitgejouwd, getreiterd!

• Hoe gaan we het maatschappelijk respect voor de politie, voor het gezag, herstellen?

En dan defensie: eindelijk! Door de brute aanval van de Russische agressor tegen Oekraïne was de vorige regering eindelijk bereid om de Navo-norm te gaan leveren, hoewel de toenmalige minister-president direct aangaf dat het in de komende jaren al niet meer haalbaar zou zijn. Ik ga ervan uit dat dit kabinet zich houdt aan de NAVO-norm.

Ik noem heel bewust de politie en defensie, in het kader van een stil en gerust leven voor onze burgers. Maar niet alleen de burgerij moet beschermd worden, ook de nog ongeboren kinderen hebben bescherming nodig. Helaas, helaas, het afgelopen jaar steeg het aantal abortussen van ruim 30.000 per jaar, naar 35.606 per jaar. En de wettelijke bescherming is juist met rasse schreden afgenomen door het afschaffen van de beraadtermijn.
35.606 doden …. ! Daar word je toch stil van?... Allemaal noodgevallen zeker?

• Hoe ziet het kabinet de beschermwaardigheid van het leven in het licht van het universele recht op leven, zoals verwoord in artikel 2 van het EVRM?

Laten we het recht om te leven niet omdraaien naar een recht om te doden, oftewel, laten we er alles aan doen om te voorkomen dat abortus een mensenrecht wordt!

Ook het levenseinde is beschermwaardig, maar de euthanasiecijfers zijn schokkend: het gaat om 9.068 mensenlevens in 2023! Daar word je toch stil van..? Het gaat overigens niet alleen om ouderen, maar het betreft ook steeds meer jonge mensen.

• Wat is het oordeel van het kabinet over de zorgen binnen de beroepsgroep van psychiaters, waar blijkbaar vrij gemakkelijk de route naar euthanasie wordt ingeslagen?

Een Bijbelse lijn is dat de overheid een schild voor de zwakken dient te zijn. Ook zij snakken naar een stil en gerust leven, maar de sociale kwesties, tegenwoordig vervat in het toverwoord bestaanszekerheid, zijn schrijnend:

• Wat wordt de aanpak van armoede, meer specifiek van kinderarmoede? Is het ontbijt op school het antwoord?
• Hoe gaan we bestaanszekerheid creëren voor eenverdieners, die nog steeds zwaar gestraft worden door ons belastingstelsel?
• Hoe denkt de regering de woningmarkt zo te organiseren dat jonge mensen in staat zijn om een huis te kopen of te huren?

En wat betekent bestaanszekerheid voor mensen die ver weg wonen. Het budget voor ontwikkelingshulp is afgeroomd. En daar bovenop wordt de giftenaftrek beperkt. Grotendeels is dit teruggedraaid, maar deels ook niet:

• Ziet de MP nog mogelijkheden om de barmhartigheid te verheffen boven de zuinigheid?

Laten we eerlijk zijn: dit kabinet staat voor een enorme opdracht. Daarvoor is wijsheid nodig. En naast wijsheid ook kracht! En bovenal Gods zegen. Graag zeg ik het de koning na, zoals hij het in de troonrede zei: “U mag zich in uw belangrijke werk gesteund weten door het besef dat velen u wijsheid toewensen en met mij om kracht en Gods zegen voor u bidden”.
Die troonbede in de troonrede, daar word ik stil van. Maar nu niet van ontzetting, maar in afhankelijkheid: stil zijn…, voor mijn goede God.

Ik dank u!