Pacht

Pacht is een stille kracht in de landbouw. Ruim veertig procent van de landbouwgrond wordt in pacht uitgegeven. Het is een belangrijk financieringsinstrument, zeker ook voor jonge boeren. Belangrijke uitgangspunten van de SGP bij het pachtbeleid zijn: goed bodembeheer, pachtersbescherming vanwege de afhankelijkheidsrelatie, maar ook dat verpachten voldoende aantrekkelijk blijft.

De opmars van dure, kortlopende pachtcontracten pakt slecht uit voor de bodem en voor jonge boeren. Het is een ongezonde situatie als jonge boeren min of meer gedwongen worden informele pachtafspraken te maken met stoppende boeren. De noodzakelijke aanpassing van het pachtstelsel mag niet langer als hete aardappel doorgeschoven worden. Rijksvastgoedbedrijf moet op dit punt ook haar verantwoordelijkheid nemen.

De SGP wil dat de prijs voor kortlopende pacht wordt begrensd, met niet teveel ruimte voor verlenging. Langdurige pacht moet aantrekkelijker worden, maar wel zo dat er een koppeling blijft met het opbrengend vermogen van de grond. De huidige reguliere pachtcontracten moeten gerespecteerd worden, maar wel met een bedrijfsmatigheidstoets. De wet gaat partijen ruimte geven om vrijwillig afspraken te maken over duurzaam grondgebruik.

Verder wil de SGP een voldoende representatieve selectie van bedrijven voor het bepalen van de regionale pachtnormen. Regelmatig doen zich onverklaarbare prijssprongen voor. Hier moet meer inzicht in komen.

Om verpachten voldoende aantrekkelijk te houden is het ook nodig dat de vermogensrendementsheffing voor particuliere verpachters op de schop gaat. Die zuigt nu de directe pachtinkomsten op. Groene pacht zou erkend moeten worden als groene belegging, met bijbehorende vrijstelling.